Fragment mennonickiej kuchni

Chociaż mennonici trafili do Polski z Holandii (najpierw na Żuławy, potem w inne rejony naszego kraju), to ich ruch religijny (jeden z odłamów anabaptyzmu) wywodzi się ze Szwajcarii. W 1525 r. w Zurychu powstał oficjalnie kościół mennonitów, chociaż wówczas jeszcze nikt takim mianem ich nie określał. Ruch ten, mimo prześladowań i kar jego zwolenników (więzienia, a nawet spalenie na stosie, jak to było z Georgiem Cajabokiem w 1529 r.), niecałe 5 lat po powstaniu, był już obecny w północno-zachodnich Niemczech oraz w Holandii. W tym czasie powstały dwa jego nurty  radykalny, rewolucyjny oraz nurt bardzo pokojowo, wręcz pacyfistycznie nastawiony do otoczenia. W 1535 r. rozprawiono się brutalnie nie tylko z rewolucjonistami, ale i innymi grupami. Rozproszeni wyznawcy nowej wiary potrzebowali nowego przywódcy i takim stał się katolicki ksiądz z Fryzji  Menno Simons; to od jego imienia nazwano nowy ruch. Już na początku XVII wieku obecność mennonitów odnotowano we wsi Wielka Nieszawka kolo Torunia, która była jednym z głównych ośrodków życia tej społeczności. To tu założyła gminę wyznaniową wraz z domem modlitewnym. Pozostałością po tej społeczności zachował się cmentarz, który obecnie wszedł w skład zołożonego w 2011 r. Olenderskiego Parku Etnograficznego; uroczyste jego otwarcie dokonano w maju 2018 r. Więcej na temat tego muzeum można dowiedzieć się z artykułu pt. \"Olenderski Park Etnograficzny  Wielka Nieszawka k. Torunia\", jaki opublikowałem w ekskluzywnym czasopiśmie krajoznawczo-turystycznym POZNAJ SWÓJ KRAJ (nr 4-6/2019). Polecam tę lekturę. Na zdjęciu: Fragment kuchni w zagrodzie z Niedźwiedzia z XVIII wieku.

Autor: Lech Kadlec