Osiedle

Otłoczyn  wieś pod Aleksandrowem Kujawskim (woj. kujawsko-pomorskie) już w 1215 r. (wtedy jeszcze jako Otlucin) znana była z tego, że to tutaj przeprawiano się przez Wisłę. Pierwszymi osadnikami w 1598 r. byli mennonici, czyli protestancki odłam anabaptystów, który w Hoandii był prześladowany ze względów religijnych. Natomiast w 1788 r. Olendrów ponownie do Otłoczyna sprowadził biskup włocławski  Józef Ignacy Rybińki i choć nie każdy z osadników był mennonitem, to na tym terenie pojawili się także uciekinierzy z Francji, z regionu flamandzkiego, Szkocji, Niemiec, Czech i Węgier. A trzeba wiedzieć, że nie kto inny, a właśnie Olendrzy obeznani z gospodarowaniem na terenach zalewowych, budowali rowy i stawy melioracyjne oraz wały przeciwpowodziowe. Dla powstrzymania naporu wiosennej kry, wzdłuż grobli i rowów melioracyjnych, sadzili szpalery wierzb i topól. Wiedzieli, co robią, bo wierzba jako drzewo szybko rosnące i dobrze znoszące coroczne przycinanie, była też źródłem gałęzi, z których budowano ogrodzenia. Ogrodzenia te przepuszczały wody powodziowe, ale zatrzymywały znaczne ilości mułu rzecznego, który później wykorzystywano do użyźniania gleby. Gałęzie wierzbowe zaś wykorzystywano także do budowy umocnień ziemnych, służących do ochrony terenów zalewowych (polderów), zaś domy na specjalnych nasypach, zwanych trepami, wzmacniano gałęziami. Nieliczni już potomkowie spolszczonych rodzin tych osadników do dzisiaj mieszkają w Otłoczynie. Na zdjęciu: Osiedle w pobliżu dworca kolejowego i poczty, dziś już nieczynnej.

Autor: Lech Kadlec