Tyniec w białej szacie

Tyniec jest dawną podkrakowską wsią włączoną do stolicy Małopolski w 1973 r. Miejscowość znana jest, przede wszystkim, jako siedziba klasztoru benedyktynów, który istnieje tu od 1044 r.

Opactwo, wielokrotnie niszczone, m.in. w wyniku najazdu Mongołów, Potopu Szwedzkiego, pożaru, dziś ma się dobrze. Położone na skarpie nad Wisłą zachwyca swoim monumentalizmem. Roztacza się z niego przepiękny widok na rzekę i wieś Piekary położoną na jej drugim brzegu.

Mimo wielu historycznych zawirowań na terenie klasztoru zachowały się elementy starych części budowli - fragmenty muru na dziedzińcu, a także XVII-wieczna studnia z daszkiem zbudowana bez użycia gwoździ. Centralną budowlą całego założenia klasztornego jest kościół św. św. Piotra i Pawła, który po przebudowach ma wczesnobarokową formę architektoniczną z l. 1618-22. Z pierwotnej romańskiej budowli z 2 poł. XI w. zachowały się fundamenty i fragmenty murów pod wschodnią częścią kościoła. Kilkadziesiąt lat temu w jego podziemiach odkryto groby siedmiu opatów i złoty kielich podróżny, który obecnie można zobaczyć na Wawelu.

W Tyńcu znajduje się także stepowy rezerwat przyrody Skołaczanka utworzony w 1957 r.