Kłomino_Oflag II D Gross Born.

..w tym miejscu są dwa pomniki... Ten pokazany na zdjęciu jest pomnikiem polskim. Na kamieniu po lewej stronie widnieje tablica z napisem............................... \"4 LUTEGO R. 18 P.P 6 D.P. UCZESTNICZĄC W BITWIE 1 ARMII WOJSKA POLSKIEGO O PRZEŁAMANIE WAŁU POMORSKIEGO ZDOBYŁ KŁOMINO WYZWALAJĄC OK. 300 OFICERÓW POLSKICH I JUGOSŁOWIAŃSKICH WIĘZIONYCH W OBOZIE JENIECKIM\"................................................................................................................................................na mniejszym tablica w dwu językach,francuskim i polskim: \"TU 3000 OFICERÓW.FRANCUSKICH WIĘŹNIÓW WOJENNYCH WIĘZIONYCH BYŁO PRZEZ NIEMCÓW W OFLAG-u II D OD CZERWCA 1940 DO MAJA 1942 W MAJU 1942. PRZENIESIENI ZOSTALI DO OFLAG-u II B ZAJMOWANEGO PRZEZ WIĘZIONYCH TAM OFICERÓW POLSKICH. A KTÓRYCH PRZENIESIONO DO OFLAGU II D\'\'...............................................................a na tym z krzyżem \" TU W KŁOMINIE POLSCY OFICEROWIE W OBOZIE JENIECKIM OFLAG II D GROSSBORN 1939-1945 WALCZYLI I PRACOWALI NA POLU TEATRU SZTUKI LITERATURY SZKOLNICTWA NAUKI I DZIENNIKARSTWA KŁOMINO 17 XI 1998 MIESZKAŃCY ZIEMI KOSZALIŃSKIEJ\'\'. Widniejący na nim symbol olimpijskich kół ma przypominać min. o tym, iż w tym obozie więziony był Zygmunt Weiss - sprinter, olimpijczyk z Paryża i Amsterdamu, dziennikarz sportowy.Jeńcy organizowali w lecie 1944 zorganizowano tu zawody sportowe określane jako XII Igrzyska Olimpijskie z ok. 100 zawodnikami w 16 dyscyplinach sportowych. Po upadku powstania warszawskiego znalazła się tu duża część powstańców (Symbol P-kotwica 1944). ....................................................................................w Oflagu II D Gross-Born przebywali również:kpt. Tadeusz Bieńkowski - oficer 38 Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich, zmarł już po wojnie 1 stycznia 1946 roku w Przemyślu (nosił numer jeniecki: 1297/II B), Stanisław Ryszard Dobrowolski -redaktor czasopisma \"Polska Zbrojna\". Sekretarz generalnym Związku Zawodowego Literatów Polskich w latach 1945-1946 . Kierownik literackim Zespołu Pieśni i Tańca \"Mazowsze\" z lat 1954-1957. Znana jest jego niechlubna wypowiedź nazywając robotniczy protest w Radomiu i Ursusie \"warcholstwem\".Zmarł w 1985 roku w Warszawie. to on napisał min. znane słowa do jednej z najpopularniejszych piosenek powstania warszawskiego \"Warszawskie dzieci, pójdziemy w bój, Za każdy kamień Twój, Stolico, damy krew! Warszawskie dzieci, pójdziemy w bój, Gdy padnie rozkaz Twój, poniesiem wrogom gniew!\" ,Leon Kruczkowski - pisarz i dramaturg.Założyciel miesięcznika literackiego Twórczość.Odznaczony orderem Budowniczych Polski Ludowej. W 1953 otrzymał Międzynarodową Nagrodę Leninowską za Umacnianie Pokoju Pomiędzy Narodami.,Stefan Adolf Mossor (ur. 23 października 1896 w Krakowie). I oficer sztabu generała Kutrzeby do prac przy GISZ i tu opracował min. \"Studium planu strategicznego Polski przeciw Niemcom\". w czasie gdy przebywał w niewoli niemieckiej wraz z grupą polskich oficerów 17 kwietnia 1943 został przywieziony przez Niemców do Katynia, gdzie zostały odkryte masowe groby ofiar zbrodni katyńskiej.. Został tam zapoznany z masowymi grobami polskich oficerów więzionych wcześniej w obozie w Kozielsku. Na podstawie tego pobytu Stefan Mossor sporządził raport z 23 sierpnia 1943, który przekazał Naczelnemu Wodzowi.W 1950 aresztowany pod zarzutem antypaństwowego spisku w wojsku (m.in. wraz ze gen. Stanisławem Tatarem i Jerzym Kirchmayerem), a w 1951 w \"procesie generałów\" skazany na karę dożywotniego więzienia i degradację, poddawany brutalnym torturom, jednak nie udało się go złamać i zmusić do obciążenia zarzutami innych. W 1956 zwolniony z więzienia i zrehabilitowany, powrócił do służby wojskowej. zm. 22 września 1957 w Warszawie. ,mjr Henryk Sucharski (ur. 12 listopada 1898 w Gręboszowie, zm. 30 sierpnia 1946 w Neapolu we Włoszech)  major piechoty Wojska Polskiego, komendant Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte w kampanii wrześniowej. W marcu 1945 podczas ewakuacji obozu jenieckiego uległ wypadkowi i trafił do szpitala niedaleko Schwerina. Po uwolnieniu, w lipcu 1945 przedostał się do dowództwa 2 Korpusu Polskiego we Włoszech. W styczniu 1946 został przyjęty do służby wojskowej z przydziałem na dowódcę 6 Batalionu Strzelców Karpackich. Od 19 sierpnia przebywał w brytyjskim szpitalu wojskowym w Neapolu, gdzie zmarł 30 sierpnia 1946 na zapalenie otrzewnej. Został pochowany 1 września na Polskim Cmentarzu Wojskowym w Casamassima w prowincji Bari we Włoszech.

Autor: