Crocothemis erythraea

Aż trudno uwierzyć, że ważki  te często piękne, ale i zwinne owady żyją na kuli ziemskiej już od ponad 300 milionów lat. I chociaż od tego czasu przeszły niejedną ewolucję, nadal należą do drapieżców, co  patrząc na te bezbronne i niewielkie stworzonka  dla niektórych niewtajemniczonych osób, może być wielkim zaskoczeniem. A one potrafią bezszelestnie latać z prędkością 10 km/s i w locie chwycić i zjeść swoją ofiarę. Najczęstszym ich menu są  mniejsze od nich samych  owady, jak chociażby muchy czy komary, ale niektóre przedstawicielki tych cichych zabójców  jak się je określa z uwagi na ich bezszelestny lot  potrafią złowić sobie nawet małą rybkę. Ale i one same, dla niektórych ptaków, też są bardzo smacznym kąskiem. Na całym globie żyje około 6 tys. gatunków; w Polsce doliczono się 73 odmian. Samice są zawsze mniej wybarwione, niż ich partnerzy. Zwykle jaja składają pod powierzchnią wody lub bardzo blisko niej (na pływających, względnie zanurzonych w wodzie liściach lub łodygach), bo gdy wyklują się z nich larwy  te żyją tylko w wodzie; dopiero osobniki dorosłe (imagines) przebywają na powietrzu, ale też starają się być w pobliżu wody, zwłaszcza stojącej (jeziora, stawy, oczka wodne, czy brzegi i zakola niezbyt rwących rzek). Chociaż nie zawsze, bo bardzo często przylatują w suche miejsca w głębi lądu. Można je wówczas spotkać na polach, łąkach, w ogrodach... Ale kiedyś  czerwona ważka  zajrzała nawet na balkon IV piętra wieżowca na toruńskim osiedlu, gdzie mieszkam, a jest to około 2 km (w linii prostej) od nurtu Wisły. Ich cykl rozwojowy, począwszy od złożenia jaja, poprzez larwy, aż do dorosłego osobnika  w zależności od gatunku  trwa od roku do (nawet) ponad dwóch lat. Na zdjęciu: Szafranka czerwona (Crocothemis erythraea)  gatunek ważki szeroko rozpowszechniony na całym świecie.

Autor: Lech Kadlec