Zamek w Kliczkowie

Historia zamku rozpoczyna się w 1297, kiedy to stanowił on jedną z wielu warowni granicznych wybudowanych przez księcia Bolka I Surowego na pd-zach granicy Księstwa świdnicko-jaworskiego. Usytuowano go na wysokiej, otoczonej mokradłami skarpie Kwisy. W latach 90-tych XIV wieku stracił swoje znaczenie obronne przekształcając się w założenie zamkowo-folwarczne zarządzane przez kolejnych lenników króla czeskiego. Pierwszym rodem na trwale związanym z nim była rodzina Rechenbergów zarządzająca posiadłościami przez prawie 300 lat. Po okresie zniszczeń wojny trzydziestoletniej i szeregu sporach spadkowych majątek wraz z zamkiem przeszedł na dwa pokolenia w ręce rodziny von Schellendorf do roku 1703, a następnie odziedziczył go baron Hans Wolfgang Wenzel von Frankenberg gubernator i wicekanclerz na dworze cesarza Leopolda. W 1747r dobra kliczkowskie sprzedano rodzinie von Promnitz właścicielom olbrzymich majątków w Pszczynie, Żarach, Borowej i Nowogrodźcu. W okresie wojen napoleońskich okolice zostały zniszczone przez kwaterujące w rejonie wojska napoleońskie. Od marca 1877 r. na mocy testamentu właścicielem dóbr został Fryderyk Herman Jan Jerzy hrabia zu Solms-Baruth (od 1906 r. posiadający tytuł książęcy). Należał on do najwyższych dostojników cesarskich piastując urzędy szambelana dworu, podkomorzego i nadłowczego. Na jego zaproszenie czterokrotnie bywał w Kliczkowie cesarz Wilhelm II oraz kilkakrotnie następca tronu. W okresie II wojny światowej po zamachu na Hitlera zamek został skonfiskowany, a członkowie rodziny aresztowani. Po wyzwoleniu, w 1945 r. został całkowicie rozgrabiony przez wojska sowieckie oraz szabrowników. Przez następne 25 lat obiektem zarządzało m.in. Nadleśnictwo Bolesławiec oraz Wojsko Polskie. W momencie objęcia użytkowania zamku przez Politechnikę Wrocławską na początku lat 70-tych obiekt był prawie całkowicie zniszczony. Obecnie znajduje się w nim Centrum Konferencyjno-Wypoczynkowe.

Autor: JureK