Zasadził dziadek dynię w ogrodzie

Zamiast opisu pod zdjęciem, proponuję tym razem wierszyk, który stworzyłem na potrzeby tej fotografii. Zasadził dziadek dynię w ogrodzie. Chodził, oglądał, podlewał co dzień. Wyrosła dynia... O, jaka wielka! I kolor miała, i była jędrna. - Zaniosę babce  pomyślał sobie i objął dynię... Dźwignąć nie może. - Na pomoc zaraz zawołam babkę, bo na tę dynię też miała chrapkę. Lecz wstyd mu było, że niedołężny, wezbrał swe siły i się naprężył, zaparł się dziadek, zaparł niebożę... A dźwignąć dyni nadal nie może. I tak, jak z rzepką Tuwima było, tak z dynią dziadka też się skończyło. Bo ci, co z serca mu pomagali, wszyscy na siebie poupadali.

Autor: Lech Kadlec