Wspominając swoją głupotę

Gdy czasami cofam się myślami o kilkadziesiąt lat do swego bardzo młodego wieku, nasuwają mi się wspomnienia z rodzinnego domu. Kiedy domowników ubywało i zabrakło tych, którzy potrafili, a przede wszystkim chcieli w ogrodzie popracować - zielsko wyrosło tak duże, że nawet stojącemu, dorosłemu człowiekowi, można było się z łatwością w nim ukryć. Wpadłem więc wówczas na genialny pomysł ich wypalenia. Późną wiosną, kiedy było już mocno wyschnięte, ogień rozprzestrzeniał się błyskawicznie. Dużo nie brakowało, aby zakończyło się interwencją straży pożarnej. Nadpalonych kilka drzew owocowych - to i tak skromny bilans mojej głupoty i bezmyślności. Tę historyjkę ze swego życia wspominam dlatego, bo zamieszczone zdjęcie, które zrobiłem wiosną tego roku w Toruniu, też o tym samym świadczy.

Autor: Lech Kadlec