Kościół i sanktuarium

Zbudowany w latach 1958  1963 kościół św. Józefa w Toruniu (wcześniej stał tu drewniany kościół), według projektu architekta inż. Stefana Modrzejewskiego z Bydgoszczy, a zrealizowany przez inż. Edmunda Płockiego z Torunia, w swojej stylistyce należy do kierunku zwanego konstruktywizmem (polega on m.in. na budowaniu hal przy pomocy konstrukcji żelbetowych, co uwalnia architekta od ograniczeń, jakie stwarzało użycie wyłącznie cegły lub kamienia). Powstanie tu sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy, wiąże się ikoną Matki Bożej Nieustającej Pomocy, którą toruńscy redemptoryści otrzymali na własność w 1928 r. (uoczyste wprowadzenie ikony do kaplicy nastąpiło 17 czerwca). Od tego czasu odnotowano pewne ożywienie ruchu pielgrzymkowego i wzrost liczby wotów (skradziono je w styczniu 1936 r.) Kult spotęgowało założenie tzw. Straży Honorowej Matki Bożej Nieustającej Pomocy; obok modlitwy przed cudownym obrazem, straż zajęła się też udzielaniem pomocy ubogim i chorym, zwłaszcza opuszczonym dzieciom. Na zdjęciu: Główne wyjście ze świątyni oraz prospekt organowy.

Autor: Lech Kadlec