Pomieszczenie w forcie

Większość ludzi i to nie tylko spoza naszego kraju, ale  co najgorsze  także i rodowici mieszkańcy Torunia, kojarzą to miasto tylko ze średniowieczem i Krzyżakami; z gotyckimi zabytkami, wpisanymi na listę Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO); z Mikołajem Kopernikiem i piernikami. Zaskoczeniem więc może być dla nich to, że w tym zabytkowym i prastarym grodzie, jest ponad 150 obiektów fortecznych, w tym 15 dużych fortów, zbudowanych przez Prusaków. Według ich koncepcji, obronę Torunia opierano wówczas na budowie potężnych baterii artyleryjskich, oddalonych od centrum miasta o kilka kilometrów. W czerwcu 1872 r., rozporządzeniem Generalnego Sztabu Pruskiego, podjęto decyzję o budowie w Toruniu wielkiej twierdzy, którą do dziś określa się jako TWIERDZĘ TORUŃ. Powstawała w latach 1889  1893 i jest militarnym zabytkiem najwyższej klasy, jedną z najpotężniejszych fortyfikacji w Polsce. W XIX wieku służyła obronie wschodnich granic miasta, które wówczas należało do Prus. Przełomowym przedsięwzięciem w budownictwie fortyfikacyjnym było wprowadzenie do militarnej techniki tzw. artylerii gwintowanej, która gwarantowała większy zasięg i lepszą celowość urządzenia. Fort XIV im. Józefa Bema był pośrednim fortem piechoty i jako jedyny w Toruniu zachował do obecnych czasów mokrą fosę, którą jest otoczony. Więcej na temat Fortu XIV w Toruniu można dowiedzieć się z artykułu pt. Fort XIV  jedyny otoczony mokrą fosą, jaki opublikowałem w ekskluzywnym miesięczniku krajoznawczo-turystycznym POZNAJ SWÓJ KRAJ (nr 1-3/2016). Polecam tę lekturę. Na zdjęciu: Jedno z pomieszczeń Fortu XIV.

Autor: Lech Kadlec