Świątynia

Aby umocnić niemczyznę w Toruniu zagrożonym polskim i katolickim żywiołem, już w latach siedemdziesiątych XIX wieku podjęto starania o budowę nowego kościoła dla parafii kalwińskiej. Konkretne decyzje zapadły jednak dopiero pod koniec wieku. Architektoniczny projekt świątyni jest dziełem Richarda Gansa z Berlina, a budowę rozpoczęto w 1902 r., by po dwóch latach oddać ją do użytku wiernym. Obiekt stanął w miejscu dawnej fosy na północnym obrzeżu Starówki. W czasie II wojny światowej został zdewastowany, a po wojnie przejęty przez zbór ewangelicko-augsburski i ponownie poświęcony. I właśnie wtedy otrzymał wezwanie św. Szczepana, jednak z pierwotnego wyposażenia zachowały się tylko witraże z warsztatu włocławskiego artysty  Adolfa Seilera, organy stworzone prze Augusta Terletzkiego i Edwarda Wittek z Elbląga oraz ambona, chrzcielnica i ławki  to dzieło Paul Borkowski z Torunia. Natomiast neogotycki ołtarz przeniesiono tu z kościoła ewangelickiego w Nowej Wsi nad Wisłą, XVII-wieczny obraz \"Adoracja Baranka\"  z dawnego kościoła Trójcy Świętej z toruńskiego Rynku Nowomiejskiego, XIX-wieczny obraz, a właściwie podmalowaną litografię \"Ukrzyżowanie\" z kaplicy staroluterańskiej przy ul. Strumykowej, zaś dzwony ze zburzonego kościoła ewangelickiego na Podgórzu. Na zdjęciu: Kościół św. Szczepana.

Autor: Lech Kadlec