Samiec świtezianki

Żyją na ziemi już od ponad 300 milionów lat. I chociaż od tego czasu przeszły niejedną ewolucję, nadal należą do drapieżców, co  patrząc na te bezbronne i niewielkie stworzonka  dla niektórych niewtajemniczonych osób, może być wielkim zaskoczeniem. Potrafią bezszelestnie latać z prędkością 10 km/s, a w locie chwycić i zjeść swoją ofiarę. Najczęstszym ich menu są  mniejsze od nich samych  owady, jak chociażby muchy czy komary, ale niektóre przedstawicielki tych cichych zabójców  jak się je określa z uwagi na ich bezszelestny lot  potrafią złowić sobie nawet małą rybkę. Ale i one same, dla niektórych ptaków, też są bardzo smacznym kąskiem. Na całym globie żyje około 6 tys. gatunków; w Polsce doliczono się 73 odmiany. Samice są zawsze mniej wybarwione, niż ich partnerzy. Zwykle jaja składają pod powierzchnią wody lub bardzo blisko niej (na pływających, względnie zanurzonych w wodzie liściach, łodygach), bo gdy wyklują się z nich larwy  te żyją tylko w wodzie; dopiero osobniki dorosłe (imagines) przebywają na powietrzu, ale też starają się być w pobliżu wody, zwłaszcza stojącej (jeziora, stawy, oczka wodne, czy brzegi i zakola niezbyt rwących rzek). Chociaż nie zawsze, bo bardzo często przylatują w suche miejsca w głębi lądu. Można je wówczas spotkać na polach, łąkach, w ogrodach... Na zdjęciu: Samiec świtezianki.

Autor: Lech Kadlec