Ornament na elewacji

Już najdawniejsze dzieła wskazują na to, że człowiek od zawsze odczuwał potrzebę ozdabiania, bo już w paleolicie pojawiają się pierwsze wzory geometryczne, a dla sztuki starożytnego Egiptu, charakterystyczne były motywy oparte na stylizowanych roślinach i ornamenty geometryczne. Efekt dekoracyjności uzyskiwano także poprzez odpowiednie komponowanie scen realistycznych oraz łączenie realizmu ze stylizacją. W architekturze zaś przez wieki każda kultura wprowadzała właściwe dla swojego okresu zdobienia lub zapożyczała od innych kultur i przetwarzała je na własne potrzeby. Motywy te, złożone z drobnych elementów, mogą pokrywać całą powierzchnię, występować tylko w określonych polach albo przybierać formę pasową. Mogą także współgrać z tektoniką lub nad nią dominować. Ornament nie jest elementem niezbędnym dla istnienia struktury danego przedmiotu czy budowli, stosowany jest jedynie jako element podziału określonej kompozycji. Tak też jest w elewacji kamienicy stojącej w Inowrocławiu przy ul. św. Ducha 23 (na zdjęciu) między oknami pierwszego i drugiego piętra.

Autor: Lech Kadlec