Niedzica - zamek Dunajec

Pięknie położony nad Dunajcem okazały zamek w Niedzicy stoi na stromej skale o wysokości 566 m n.p.m. Wygląd otoczenia zamku został znacznie zmieniony w latach osiemdziesiątych XX w., gdy na rzece ukończono budowę potężnej zapory. Pierwszy raz nazwa zamek Dunajec (łac. novum castrum de Dunajecz) pojawiła się w dokumencie z 1325 r. Początkowo zamek ten stanowił węgierską strażnicę na granicy z Polską. LEGENDA dawno dawno temu zamek zamieszkiwali młodzi małżonkowie - księżniczka Brunhilda i książę Bogusław. Mimo że byli w sobie bardzo zakochani to po pewnym czasie życie z dala od ludzi i cywilizacji stało się dla Brunhildy utrapieniem. Zaczęły się małżeńskie wymówki i awantury. Mieszkańcom zamku trudno było wytrzymać z wiecznie kłócącą się parą. Kazano im więc zamieszkać w zamkowej wieży, gdzie nie było ich słychać. Podczas jednej z awantur Brunhilda rzuciła w męża porcelanową wazą, a ten w złości mocno ją odepchnął. Wątła Brunhilda przeleciała przez komnatę i wypadła przez okno w wieży, prosto do znajdującej się pod nim studni. Załamany Bogusław, dręczony wyrzutami sumienia dniami i nocami błąkał się bez celu po zamku i powtarzał \"Przebacz mi Brunhildo\". Pewnego razu usłyszał głos dobywający się ze studni \"Przebaczam Ci Bogusławie łysy\". Bardzo uradowało to księcia i uspokoiło jego duszę. Nie mógł jednak zrozumieć skąd wziął się przymiotnik \"łysy\", bo sam miał bujną czuprynę. Gdy rankiem spojrzał w swoje odbicie zobaczył, że po jego włosach nie ma śladu. O tej pory uważa się, że jeśli ktoś wymówi imię swojej ukochanej nad studnią a ma coś na sumieniu, obudzi się następnego dnia łysy.

Autor: Słonecznik (Maryla)