Gotowy do drogi pociąg. Skansen Taboru Kolejowego w Chabówce

Obrotnica! Ja też jestem fanem tego urządzenia. Jedna z nielicznych czynnych znajduje się w Wolsztynie. Warto jechać i zobaczyć :-).

Pamiętam takie lokomotywy i do tego wagony popularnie nazywane przez nas "krowiakami", które woziły nas do Żywca , czy też Zwardonia na rajdy:) W Czechowicach Dziedzicach była jedna z większych lokomotywowni w której można było podziwiać lokomotywy wszelkiej maści. Jako dzieciaki wkradaliśmy się tam i podziwialiśmy te kolosy. Najbardziej podobało mi się urządzenie do przetaczania i odwracania lokomotyw (zmiany ich kierunku jazdy i toru).

Pamiętam z dzieciństwa taką lokomotywę jak przez mgłę... musiałam być bardzo mała. Ale wiem, przy który peron na dworcu w moim rodzinnym Grudziądzu podjeżdżała. I z tą sadzą w oku mi też coś świta ;)

Z tego "plucia parą" wynikała cała masa konsekwencji... przede wszystkim trzeba było tak usiąść, żeby nie dymiło prosto w okna :-).

Mi to samo mówiła babcia. Pamiętam przerażenie jakie mnie ogarniało, gdy parowóz wjeżdżał na peron wypluwając z siebie kłęby pary. Tak poza tym to bardzo fajne zdjęcie :)

Pamiętam, jak ojciec opowiadał mi, że nie należy wychylać się przez okno podczas jazdy pociągiem, bo może wtedy wpaść w oko kawałek sadzy. Do dziś mi się to przypomina, kiedy jadę pociągiem :-).

A ja pamiętam takie pociągi ze swojej pierwszej wycieczki do Krakowa z rodzicami:) Stały i ziały parą na stacji Kraków Płaszów.Było ich mnóstwo,my dzieciaki przestraszone,ale dzięki Ojcu wsiedliśmy dobrze,bo do Krakowa Głównego było wówczas tylko z przesiadką.I to niejedną! Dziękuję za przywołanie wspomnień z dzieciństwa i pozdrawiam świątecznie:))

Ja niestety załapałem się jedynie na końcówkę "tych czasów", ale i tak jest co wspominać :-).

Dzięki takim fotografiom powracają wspomnienia z dzieciństwa, przypomina mi się dworzec w Gnieźnie z lat sześćdziesiątych pełen stalowych rumaków ziejących parą. To były czasy!!!