W 1335 roku król Kazimierz Wielki ulokował pod Krakowem miasto, które nazwał swym imieniem. Ówczesny Kazimierz był jakby wyspą, otoczoną wodami Wisły i Wilgi. Jak w każdym wówczas lokowanym mieście, tak i tu musiał być rynek z ratuszem i przylegającym do niego kościołem, który miał pełnić rolę kościoła farnego - głównego dla miasta. Kościół ów nosił tytuł Bożego Ciała, a pierwsze zapisy na temat parafii pod tym wezwaniem pojawiają się w dokumentach Stolicy Apostolskiej już w 1343 roku. Pierwszy kościół farny był drewniany. Nową bazylikową świątynię zaczęto wznosić w 1347 lub 1348 roku z woli oraz funduszy króla. Po nieoczekiwanej śmierci króla w 1370 roku budowę wstrzymano. W marcu 1405 roku król Władysław Jagiełło osadził przy kościele kanoników regularnych laterańskich sprowadzonych za sprawą biskupa Piotra Wysza z Kłodzka. Pod patronatem kanoników i przy pomocy dworu królewskiego dokończono budowę świątyni oraz wzniesiono przyległy do niego zespół budynków klasztornych. Całość poświęcił w Roku Jubileuszowym 1500 kardynał Fryderyk Jagiellończyk, biskup krakowski a zarazem metropolita gnieźnieński i prymas Polski.
Autor: Barrenn
Skomentuj