Muzeum Wsi Kieleckiej w Tokarni

Chałupa z Chrobrza Chałupa z Chrobrza pochodzi z ok. 1858 r. ze wsi wielodrożnicowej, charakterystycznej dla obszarów lessowych Kielecczyzny. Ciekawe rozwiązanie architektoniczne stanowi wejście usytuowane w szczycie. Układ pomieszczeń półtoratraktowy: sień z izbą kuchenną - izba - komora z wyjściem na podwórze. Kolejną nietypową cechą tego budynku jest wydzielenie kuchni w sieni. Według tradycji zajmowana ona była przez dziadków, czy byłych gospodarzy, po przekazaniu ziemi następcom, pomieszczenie nazywano dożywotką. Ściany oparto na konstrukcji sumikowo-łątkowej. Dach zbudowano czterospadowy, poszyty słomą, ułożoną w narożach schodkowo. Chałupa jest w całości bielona. We wszystkich pomieszczeniach znajdują się gliniane polepy. Urządzenia ogniowe są z kamienia i z gliny. W izbie znajduje się prosty trzon kuchenny z nalepą do palenia otwartego ognia i kowalskim dynarkiem oraz piec grzewczy z wnęką, w której było palenisko z blachami. W kuchence umiejscowiono trzon kuchenny z blachami. Chałupę zamieszkiwała uboga wielopokoleniowa rodzina wiejska, wyposażenie wnętrza jest bardzo ubogie i prymitywnie wykonane. Pod ścianą stoi duża prycza zbita z desek do spania, obok na skrzyni przyrząd do maglowania. Na stole ustawiono święte figurki w otoczeniu bibułkowych kwiatonów. W komorze stoją podstawowe narzędzia rolnicze, drewniana dzierza, grabie i cepy.

Autor: Adam Wawszczyk