Muzeum Wsi Kieleckiej w Tokarni

Dwór z Suchedniowa Dwór z Suchedniowa pochodzi z początku XIX w. Budynek został wzniesiony na planie podkowy z dwoma tylnymi alkierzami. Budowlę oparto na dwutraktowym, wielopomieszczeniowym układzie wnętrz, z centralną sienią z frontowym gankiem. Wieńcowe ściany zostały posadowione na fundamencie z kamienia wapiennego. Ściany zewnętrzne zbudowano z krawędziaków modrzewiowych oszalowanych deskami, zaś ściany działowe z drewna jodłowego. Nad przyciesiami i nad krawędziami podmurówki założono skośne deski okapowe. Węgły zostały ozdobnie zamaskowane pilastrami. Dwór nakryto dachem naczółkowym, poszytym podwójną warstwą jodłowego gontu. Przed frontowym wejściem znajduje się kolumnowy ganek z dwupołaciowym daszkiem z powałą. Okna zaopatrzone są w zewnętrzne okiennice, zamocowane na zawiasach kowalskiej roboty .Ekspozycja wnętrz z drugiej połowy XIX w. ukazuje warunki życia średniozamożnej rodziny szlacheckiej. Klimat szlacheckiej rezydencji tworzą oryginalne, stylowe meble, orientalne tkaniny i różnorodne sprzęty z XVIII i XIX w., charakteryzujące ówczesne wnętrza. Wyposażenie było gromadzone przez lata drogą zakupów, otrzymywano je w posagu oraz dziedziczono. Często obok dobrej klasy mebli znajdowały się gorsze, starsze i nowe pamiątki rodzinne. Obiekt posiada typowy układ pomieszczeń, które dzieli centralna sień. W budynku znajduje się część gospodarcza oraz pomieszczenie reprezentacyjne. Salon to największe, reprezentacyjne pomieszczenie dworu, właśnie tutaj przyjmowano oficjalnych gości. Na wyposażeniu salonu znajdują się m. in. dwa garnitury mebli w stylu Ludwika Filipa, intarsjowana klasycystyczna komoda, serwantka z naczyniami o funkcji dekoracyjnej i makata buczacka na ścianie. Za salonem znajduje się sypialnia państwa domu. W sypialni dokonywano codziennej, podstawowej toalety, tam mieści się garderoba oraz stolik do robótek kobiecych. W sypialni stoją dwa łóżka małżeńskie, komoda w stylu Ludwika Filipa, eklektyczna szafa odzieżowa i czarno politurowane biurko damskie w stylu Napoleona III. Uzupełnienie wyposażenia stanowią naczynia nocne i spluwaczka. Dwór posiadał także bawialnię, czyli pokój kameralnych spotkań rodziny, etykieta dworska nie pozwalała na goszczenie tutaj mniej zaufanych gości .W bawialni najbliżsi spędzali wieczory umilając sobie czas domowymi koncertami\" lub czytaniem . Ściany tego pomieszczenia zdobią tkaniny i ryciny, przedstawiające historyczne budowle Rzeczypospolitej. Na wyposażeniu bawialni znajdował się fortepian, serwantka z naczyniami, stół z krzesłami oraz inne sprzęty. Nieodzownym pomieszczeniem jest gabinet, czyli miejsce pracy i wypoczynku pana domu i zarządcy majątku. Tradycyjnie znajduje się tu panoplium\" w postaci białej broni, umieszczonej na tle kobierca. Wyposażenie stanowi leżanka w stylu empire oraz sekretarzyk ze zbiorem ksiąg gospodarskich, podręczników, atlasów i literatury pięknej. Cała rodzina gromadziła się na posiłki w jadalni, na które wzywał dzwon umieszczony przy głównym wejściu do dworu. Centralnie, miejsce zajmuje tu duży stół z kompletem krzeseł o wysokich oparciach i wyplatanych trzciną siedziskach. W rogu znajduje się zegar, a pod oknem samowar, ponadto jest kredens kryjący zastawę, a na ścianach zawieszono portrety rodzinne. W sieni gospodarczej przechowywano stare meble i szereg sprzętów użytkowych. Pomieszczenie spełniało także funkcję łazienki. W sieni znajduje się duża wanna miedziana i druga klepkowa, kredens, a na ścianach trofea myśliwskie. Miejscem przygotowywania codziennych posiłków, a także sporządzania przetworów, magazynowanych w sąsiedniej spiżarni była kuchnia. Znajdował się tam duży, murowany trzon kuchenny z płytą żeliwną i fajerkami, z piecem chlebowym, wylepiony gliną i bielony. W kuchni stały: kredens, półka, stół, naczynie na wodę, pniak do rąbania oraz szereg sprzętów kuchennych, od noży, łyżek i tasaków po różnorodne formy i foremki, butelki i naczynia. Na płycie kuchni umieszczono ciekawe urządzenie do palenia kawy, a przy wejściu do spiżarni drewnianą maselnicę na korbę. Za arkadowym przejściem w podstawie komina znajduje się izba czeladna, w której służba wykonywała prace gospodarcze: prasowanie, przędzenie, szycie, pranie i drobne naprawy sprzętów. W pomieszczeniu tym stały: szafa, masywny stół, komoda, kredens oraz magiel ręczny. Przy stole kołowrotek, a na komodzie żelazka. Z izbą czeladną sąsiadował pokój rezydentki, zubożałej krewnej , która w zamian za gościnę opiekowała się dziećmi, ucząc je gry na skrzypcach. Pokój wyposażono w podstawowe funkcjonalne meble, czyli: łóżko, komodę, szafkę, stół z krzesłami oraz umywalkę. Uzupełnienie stanowią damskie bibeloty oraz podwieszona u sufitu klatka z ptakiem.

Autor: Adam Wawszczyk