Kowalewo Pomorskie

Kolejowy blok mieszkalny

Pojezierze Dobrzyńskie | Kowalewo Pomorskie

W ostatnim dziesięcioleciu XIX wieku, na całym obszarze Prus trwał wielki ruch budowlany. A wszystko to dzięki niskim podatkom, chociaż głównie olbrzymim pieniądzom z kontrybucji francuskiej, no i doskonale zorganizowanym urzędom państwowym, które dały asumpt do tego, że budowano też wiele linii kolejowych, a wraz z siecią kolei żelaznych, które połączyły w dogodny sposób wiele miast i wsi. Wraz z budową torów dla kolei żelaznych i niezbędnych obiektów z tym związanych, powstawały także osiedla mieszkaniowe dla pracowników kolei i ich rodzin. Obecnie osiedla te to już wspólnoty mieszkaniowe i nie koniecznie zamieszkiwane przez potomków kolejarzy. Na zdjęciu: Jeden z bloków mieszkalnych na osiedlu kolejowym w Kowalewie.

Autor: Lech Kadlec

Twoja ocena: Dobre Bardzo dobre

Tagi: inne zabytki

Kowalewo Pomorskie

miejscowość

Kowalewo Pomorskie - to niewielkie miasteczko w woj. kujawsko-pomorskim, oddalone od Torunia o około 25 - 30 km. Położone jest nad Strugą Młyńską w południowej części Pojezierza Chełmińsko-Dobrzyńskiego.

W 1231 r. gród o nazwie Kowalewo, należał do Zakonu Krzyżackiego i to oni wybudowali tutaj zamek: najpierw drewniany, a po jego zniszczeniu w 1275 r. - murowany. W tym samym roku Kowalewo otrzymało prawa miejskie, ale w latach 1833 - 1929 pozbawiono je tych praw.

Gdy w 1410 r. komtur kowalewski Nicolas von Vitz poległ w bitwie pod Grunwaldem, miejscowość tę otrzymał podkanclerz koronny - Mikołaj Trąba. W 1422 r., gdy wojska króla Jagiełły i księcia Witolda nacierały na kowalewską warownię, komtur Marcin von Kemnete, który w tym czasie dowodził zamkiem, zdecydował się spalić miasto.

W 1466 r., w wyniku pokoju toruńskiego, Kowalewo powróciło do Polski, ale w latach 1772 - 1920 znowu znalazło się w obcych rękach, bo pod zaborem pruskim.

Skomentuj