Wejście do domu Stachury

Państwo Stachurowie (rodzice Edwarda Stachury) w 1948 roku, po powrocie do Polski z Francji, zamieszkali w Gliwicach,ale na krótko. Kiepska perspektywa na przyszłość w tym mieście była przyczyną tego, że osiedlili się w Łazieńcu  wsi przylegającej wówczas bezpośrednio do Aleksandrowa Kujawskiego. To przysiółek tego miasta, którego zabudowania łączą się z zabudową Aleksandrowa i nawet trudno jest dziś zauważyć, w którym momencie przekraczamy granicę, bo ul. Świstucha w Aleksandrowie nagle zmienia się w ul. Stachury w Łazieńcu. Na szczęście w tym miejscu jest zadaszona tablica, mówiąca o tym, gdzie jesteśmy, natomiast przytwierdzona doń strzałka wskazuje, w którym kierunku iść, aby dojść do domu Stachury. Zgodnie z kierunkiem strzałki, dotrzeć można do miejsca, w którym stoi kolejna (rzucająca się w oczy) duża zadaszona tablica informacyjna z napisem: Dom rodzinny Edwarda Stachury, z jego podobizną i obszernym opisem na jego temat (naprzeciw niej, po drugiej stronie ulicy, stoi zaś tablica z planem Łazieńca i zaznaczonymi na nim miejscami, które warto odwiedzić). Strzałka przytwierdzona do tablicy i druga taka sama umieszczona na pobliskim płocie z napisem: Dom Stachury, doprowadza kamienistą i nierówną drogą do niewielkiej, białej chatki. Wchodząc na posesję, na bocznej ścianie domu widnieje czarna tabliczka, z której dowiadujemy się, że: Edward Stachura, poeta i prozaik, ur. 18.8.1937 we Francji, mieszkał w tym domu w latach 1948-1979. Urząd Gminy Aleksandrów Kujawski. Zamieszkał tu, gdy miał 11 lat i wtedy też (od września) zaczął uczęszczać do Szkoły Podstawowej nr 2 w Aleksandrowie Kujawskim. Dziś w szkolnym holu wisi tablica z portretami osób, które zasłużyły się w jakiś sposób temu miastu, a które za młodu uczęszczały do tej szkoły. Chociaż od najmłodszych lat wykazywał uzdolnienia do rysunku, to nie plastyka była jego wielką miłością, ale pisanie, które ujawnił dopiero, gdy miał 17 lat. W pisaniu czuł się najlepiej i to bez względu na to, czy tworzy prozę, wiersz, czy piosenkę; pisanie było jego życiową pasją, bez której nie wyobrażał sobie dalszego życia. Na zdjęciu: Wejście do domu Stachury.

Autor: Lech Kadlec